Saya budak baru belajar

     Saya mempunyai beberapa orang kawan yang berasal daripada beberapa buah negeri yang berlainan. Antaranya ialah Sarawak dan Kelantan. Saya masih ingat lagi sewaktu mula-mula menjejakkan kaki di UPSI ini. Saya akui saya sukar memahami kebanyakan dialek yang dipertuturkan oleh rakan-rakan saya. Namun, bila saya semakin rapat dengan mereka, dialek yang dipertuturkan sebenarnya terdapat satu keunikan yang tersendiri. Saya mencuba untuk bertutur seperti orang Sabah, Terengganu, Kedah mahupun Kelantan.

      Namun, saya telah mendapat berbagai-bagai komen daripada rakan-rakan saya tersebut. Apabila saya bertutur dengan menggunakan dialek mereka, ada yang memberi komen dialek saya seperti Bahasa Indonesia dan ada juga yang mengatakan saya seperti orang Siam sedang bercakap. Ada yang gelakkan cara pertuturan saya, namun bagi saya, hal ini merupakan satu proses pembelajaran. Ternyata lidah saya ini susah hendak menyebut dialek-dialek negeri ini. Oleh itu, saya memahami masalah dialek terhadap sebahagian rakan saya yang susah untuk menyebut Bahasa Melayu Baku. Hal ini disebabkan mereka telah biasa menyebut dialek daerah mereka sebelum ini.

     Saya telah menjalankan pemerhatian terhadap 2 orang rakan yang berada di UPSI ini. Tiga rakan saya ini mengalami masalah penyebutan atau pertuturan kerana masalah alat artikulasi ataupun masalah dialek. Langkah-langkah serta aliran kerja yang telah dijalankan adalah seperti mengkaji dan mengenal pasti latar belakang ketiga-tiga responden dan meneliti permasalahan penyebutan perkataan. Terdapat beberapa perkataan yang berbeza dengan penyebutan Bahasa Melayu Baku seperti contoh di bawah ini

Bahasa Melayu Baku :

Malaysia

Cina

Melayu

Dialek Kelantan :

Mleјsia

čino
Mlaјu

Dialek Sarawak :

Mlaјsia

China

Mlaјu

     Kesimpulannya Bahasa itu terdiri daripada sekumpulan dialek yang bersaling kaitan antara satu sama lain. Ciri perkaitan ini merupakan asas penting yang menentukan sama ada sesuatu ragam itu dialek kepada satu bahasa yang sama ataupun berdiri sebagai satu bahasa yang tersendiri. Dialek-dialek yang tergolong dalam satu bahasa yang sama itu lazimnya mempunyai banyak ciri persamaan di samping terdapat juga beberapa ciri perbezaan.

     Perkongsian ciri persamaan menunjukkan bahawa dialek-dialek tersebut mengekalkan ciri-ciri warisan yang diwarisi bersama daripada bahasa sumber, manakala perbezaan itu pula menggambarkan sesuatu dialek itu telah mengalami perkembangan secara tersendiri dan terpisah daripada dialek-dialek lain.